آینده و پایداری دو مفهوم کلیدی هستند که نشان می‌دهند چگونه می‌توان با توجه به نیازهای حال و آینده نسل‌های بشری، به بهبود کیفیت زندگی، حفظ محیط زیست و توسعه اقتصادی پرداخت. برای دستیابی به این هدف، لازم است که از منابع طبیعی به صورت مسئولانه و کارآمد استفاده کردو از تکنولوژی‌های پایدار و نوآورانه بهره برد، به اجتماعات محلی و جهانی احترام گذاشت و پاسخگوی چالش‌های اجتماعی، اقتصادی و محیطی بود.

برگزاری یک کنفرانس در مورد آینده و پایداری می‌تواند فرصتی باشد برای تبادل دانش، تجربه، ایده و راهکارهای مختلف در این زمینه. در این  کنفرانس، انتظار می رود از دیدگاه‌های متنوع و جدید از سوی محققان، متخصصان، مدیران، سیاست‌گذاران و عموم مردم بهره برده، به بحث و گفتگو در مورد مسائل مهم و مواجهه با نظرات مخالف پرداخت. شبکه‌های همکاری و همفکری بین افراد و سازمان‌های مختلف ایجاد کذده  و زمینه ای را برای  ارائه و انتقال دانش و مهارت‌های لازم برای عملی کردن اهداف پایداری فراهم ساخت.

 با توجه به ماهیت  این کنفرانس، عملا یک کنفرانس بین‌رشته‌ای برای  محیط زیست و علوم اجتماعی، علوم زیستی، مهندسان و عملگران است که آخرین نتایج تحقیقات، ایده‌ها، توسعه‌ها و کاربردهای خود را ارائه دهند. این کنفرانس به همه جنبه‌های توسعه پایدار، با تمرکز بر تقاطع پایداری، محیط زیست و فناوری و تأثیرات بزرگتر آن‌ها برای شرکت‌ها، دولت، موسسات آموزشی، مناطق و جامعه در حال حاضر و در آینده می‌پردازد

وضعیت آینده بستگی به گزینه های دارد که  در حال حاضر و در آینده نزدیک انتخاب می شود.  استفاده بی رویه از  منابع طبیعی،  افزایش آلودگی، کاهش تنوع زیستی و نادیده انگاشتن عدالت اجتماعی ممکن است آینده ای  تاریک و ناپایدار را قم زند. اما حرکت به سوی توسعه پایدار می تواند زمینه آینده ای روشن و مطلوب را برای نسل موجود آینده فراهم سازد. بر همین اساس کنفرانسی در مورد آینده و پایداری می‌تواند کمک کند که چشم‌انداز آینده را روشن تر ترسیم شود و . با استفاده از ابزارهای مختلف مانند سناریو‌سازی، می‌توان وضعیت و  حالت های مختلف و  ممکن برای آینده را شناسایی و مورد ارزیابی قرار داد. این کار می‌تواند به ما کمک کند که فرصت‌ها و چالش‌های مختلف را پیش‌بینی کرده، ریسک‌ها و عواقب را مدیریت نمود، و درعین حال  اهداف و راهبردهای مورد نیاز را مشخص و تعریف کرد.  از سوی دیگر می‌توان از کنفرانس برای افزایش آگاهی و تعهد نسبت به مسائل پایداری استفاده کرد و با اشتراک‌گذاری دانش و تجربه، به ارتقای همکاری و هماهنگی بین ذی‌نفعان مختلف پرداخت.

برای اینکه کنفرانس بتواند به سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی برای آینده کمک کند، لازم است که نتایج و یافته‌های آن به صورت عملی و قابل اجرا ارائه شوند.  در نهایت، می‌توان از کنفرانس یه عنوان بستری برای هم افزایی بیشتر و  استفاده از روش‌های ارتباطی و آموزشی برای انتقال و ترویج دانش و نتایج کنفرانس به مخاطبان مورد نظر استفاده کرد.

تاریخ برگزاری کنفرانس ۹ آبان 1403 در محل دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران می باشد.