| به سوی مناظر پساصنعتی پایدار: تلفیق نظریه و عمل در طراحی منظر اکولوژیک |
| کد مقاله : 1041-FSN (R2) |
| نویسندگان |
|
فرشته رهدار1، آزاده مهاجر میلانی *2 1دانشجوی دکتری، مهندسی طراحی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، ایران. 2استادیار، دانشکده محیط‌زیست، گروه مهندسی طراحی محیط زیست، دانشگاه تهران، ایران. |
| چکیده مقاله |
| شهرنشینی، زوال صنعتی و تخریب محیط زیست محدودیت‌های طراحی منظر سنتی را آشکار کرده است، چرا که این طراحی‌ها غالباً یکپارچگی اکولوژیک را نادیده می‌گیرند. این موضوع منجر به ظهور طراحی منظر اکولوژیک به‌عنوان رویکردی جامع شده است که فرایندهای اکولوژیک، نیازهای اجتماعی و ارزش‌های فرهنگی را ادغام کرده و به احیا و غنی‌سازی فضاهای شهری و پساصنعتی کمک می‌کند. هدف این مطالعه، تعریف اصول اصلی طراحی منظر اکولوژیک و بررسی کاربرد آن‌ها در پنج پارک برجسته پساصنعتی شامل های‌لاین، دویسبورگ نورد، شوگانگ، فرش کیلز و گس‌وُرک است. پژوهش با استفاده از روش کیفی مبتنی بر اسناد، شامل مرور نظام‌مند منابع، تحلیل محتوای اسناد پروژه و تحلیل مقایسه‌ای انجام شد. یافته‌ها نشان داد که توسعه‌های مؤثر همواره بر اصولی مانند طراحی متناسب با ویژگی‌های سایت، ادغام فرایندهای طبیعی، ارتقای تنوع زیستی، تاب‌آوری و تعامل انسان با طبیعت استوار بوده‌اند. رعایت این اصول امکان تبدیل سایت‌های صنعتی پیشین به فضاهای چندمنظوره، اجتماعی و از نظر اکولوژیکی پایدار را فراهم کرده است. با این حال، پایش اکولوژیک، ایجاد اتصال میان زیست‌بوم‌ها و مشارکت ذی‌نفعان به‌عنوان نقاط ضعف شناسایی شدند که مانع اجرای کامل چارچوب‌های طراحی اکولوژیک می‌شوند. این پژوهش نشان می‌دهد که طراحی منظر اکولوژیک پایه‌ای علمی و عملی برای تحولات پایدار شهری فراهم می‌آورد و با رفع این کمبودها از طریق همکاری بین‌رشته‌ای، مدیریت تطبیقی و استفاده از ابزارهای ارزیابی استاندارد، می‌توان نقش آن را در ایجاد محیط شهری مقاوم، پایدار و قابل سکونت بیش از پیش تقویت کرد. |
| کلیدواژه ها |
| تنوع زیستی، پایداری، اتصال اکولوژیک، پایش و مدیریت |
| وضعیت: پذیرفته شده |