حفاظت محیط زیست، شرط توسعه پایدار سواحل مکران (دریای عمان) در اقتصاد دریا محور کشور
کد مقاله : 1045-FSN (R2)
نویسندگان
علیرضا زارعی1، شایان شریعتی *2، ناصر حاجی زاده ذاکر2، ناصر مهردادی2، محمدحسین محمدی3، مسعود صدری نصب4
1دانشجو کارشناسی ارشد گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3استاد گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه تهران، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده مقاله
این مقاله به بررسی ویژگی‌های طبیعی، فرصت‌های اقتصادی، ابعاد فرهنگی و اهمیت ژئواستراتژیک مکران پرداخته است. سواحل مکران به‌عنوان یکی از مناطق راهبردی ایران، از ظرفیت‌های منحصربه‌فرد طبیعی، اقتصادی و ژئوپلیتیکی برخوردارند که می‌توانند نقش مهمی در تحقق توسعه پایدار و اقتصاد دریامحور کشور ایفا کنند. پتانسیل‌هایی نظیر توسعه بنادر اقیانوسی چابهار و جاسک، گسترش صنایع شیلات و آبزی‌پروری، بهره‌برداری از جاذبه‌های گردشگری طبیعی و فرهنگی، و نقش ژئوپلیتیکی در کریدورهای ترانزیتی بین‌المللی فرصت‌های ارزشمندی برای شکوفایی مکران فراهم می‌آورند. با وجود موقعیت استراتژیک آن در حاشیه دریای عمان و دسترسی مستقیم به آب‌های آزاد ، این منطقه با مسائل زیست‌محیطی قابل توجهی از جمله تخریب زیستگاه، آلودگی توسط نفت و فلزات سنگین، تجمع میکروپلاستیک‌ها در رسوبات و آب‌های ساحلی و تهدیدات ناشی از تغییرات اقلیمی مواجه است. این چالش‌ها علاوه بر تهدید محیط زیست، پیامدهای منفی بر سلامت جوامع انسانی و اقتصاد منطقه نیز دارند. بنابراین تحقق توسعه پایدار در این منطقه مستلزم رویکردی جامع و جامعه‌محور است؛ به‌گونه‌ای که حفاظت مؤثر از محیط‌زیست، پایش مستمر آلودگی‌ها ، توانمندسازی جوامع محلی و مدیریت هوشمندانه فرصت‌ها و تهدیدهای ژئواستراتژیک به صورت همزمان مدنظر قرار گیرد.
کلیدواژه ها
توسعه پایدار؛ ژئوپلیتیک؛ گردشگری؛ محیط زیست؛ مکران
وضعیت: پذیرفته شده