معماری با خاک؛ رویکرد عملی در پرورش مهندس معمار متعهد به حفظ محیط‌زیست
کد مقاله : 1145-FSN (R1)
نویسندگان
افسانه آخوندزاده *
نویسنده مسئول
چکیده مقاله
هدف این پژوهش بررسی راهکارهای آموزش دانشجویان معماری با رویکرد پایداری محیط زیست از طریق استفاده از معماری خاک است. معماری خاک به عنوان یک روش ساخت و ساز پایدار، علاوه بر ارزش‌های زیست‌محیطی، امکان یادگیری عملی و تجربه مستقیم فرآیند طراحی و ساخت را برای دانشجویان فراهم می‌کند. روش تحقیق این مطالعه توصیفی- تحلیلی بوده و از تحلیل پروژه‌های دانشجویی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل دانشجویان معماری دانشگاه‌ کاشان است که در دوره کارشناسی فعالیت می‌کنند. نمونه‌گیری به صورت هدفمند انجام شده است تا دانشجویانی که تجربه کارگاه‌های معماری خاک یا پروژه‌های مشابه را دارند، در مطالعه گنجانده شوند.
یافته‌ها نشان داد که آموزش تجربی و کارگاه‌های عملی موجب افزایش مهارت‌های دانشجویان، نگرش مثبت نسبت به پایداری و خلاقیت در طراحی می‌شود. همچنین، معماری خاک به عنوان یک ابزار آموزشی، تلفیقی از دانش نظری و تجربه عملی را فراهم می‌کند و امکان طراحی ساختمان‌های کم‌مصرف و سازگار با اقلیم را افزایش می‌دهد. محدودیت‌های اصلی شامل کمبود منابع، زمان محدود و سطح متفاوت مهارت دانشجویان بود. (احمدسلطانی، 1404)
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ترکیب آموزش نظری و عملی، بهره‌گیری از کارگاه‌های معماری خاک و مشارکت استادان متخصص می‌تواند به تربیت نسل جدید معماران پایبند به محیط زیست کمک کند. همچنین، پیشنهادهایی برای بهبود آموزش، استفاده از فناوری‌های نوین و مسیرهای پژوهشی آینده ارائه شده است. یافته‌ها اهمیت آموزش مبتنی بر تجربه و استفاده از مصالح بومی در توسعه معماری پایدار را به وضوح نشان می‌دهد.
کلیدواژه ها
معماری خاک؛ آموزش معماری؛ پایداری محیط زیست؛ تجربه عملی؛ مصالح بومی
وضعیت: پذیرفته شده